آنژیوگرافی یک روش تشخیصی قطعی است برای مشخص کردن وجود و شدت تنگی عروق کرونر ( شریان هایی که خون رسانی قلب را بر عهده دارند و انسداد آن ها باعث بروز سکته ی قلبی می شود)
چه کسانی باید تحت آنژیوگرافی قرار گیرند؟
هنگامی که پس از معاینات بالینی، نوار قلب و روش های پیشرفته تری نظیر تست ورزش، اسکن هسته ای قلب، استرس اکو، یا سی تی آنژیو، احتمال قابل توجهی برای تنگی عروق کرونر داده شود، از آنژیوگرافی به عنوان روش قطعی تشخیص بیماری عروق کرونراستفاده می شود. لازم به ذکر است که طی کردن همه ی این مراحل جهت تثبیت احتمال بالای بیماری لازم نیست. گاهی یک شرح حال ساده، نمایانگر یک احتمال بسیار بالا برای وجود این بیماری است: کافی است مرد میانسالی به پزشک اظهار کند که اخیرآ در بالا رفتن از طبقات منزلش، دچار فشردگی یا سوزش در پشت جناق سینه اش می شود. این فرد به احتمال بیش از 95% دچار تنگی شدید عروق کرونر است و هرچه سریع تر باید تحت آنژیوگرافی قرار گیرد.
آنژیوگرافی چگونه انجام می شود؟
آنژیوگرافی به شکل سنتی از طریق شریان کشاله ی ران انجام می گیرد که در آن یک لوله ی باریک (کاتتر) وارد شریان ران و از آنجا به مدخل شریان های کرونر هدایت می شود. سپس با تزریق ماده ی حاجب رادیولوژی در این شرایین، نقاط تنگ شریان شناسایی می شود. معمولآ تنگی های بیش از 50 تا 75 درصد باید تحت درمان قرار گیرند که امروزه بیشتر توسط بالون و استنت (فنر) در همان زمان انجام می پذیرد. می دانیم که درگذشته ی نه چندان دوری در همه ی این موارد، بیماران به سوی جراحی قلب باز هدایت می شدند.
آنژیوگرافی از راه دست چیست و چه مزیتی دارد؟
روش جدیدتری برای بررسی بیمار است . این روش، نخست در کشورهای اروپایی به بار نشست و در دهه ی اخیر به گونه ی انفجارآمیزی در همه ی مناطق دنیا گسترش یافت. مزیت این روش آن است که عوارض موضعی آنژیوگرافی را تا نزدیک به صفر کاهش می دهد، و با آسایش آشکارا بیشتر بیمار همراه است، چرا که بیمار می تواند بلافاصله پس از انجام آنژیوگرافی و آنژیوپلاستی ازتخت پایین بیاید و راه برود بدون آن که نیازی به بستری مطلق چند ساعته ی بعد از آنژیو داشته باشد. ترخیص بیمار نیز اغلب پس از چهار ساعت امکان پذیر است. واین یعنی آن که مهلک ترین بیماری تاریخ بشر اینک به طور سرپایی با کمترین عوارض، قابل درمان است. البته در صورت شهرستانی بودن بیمار و یا داشتن عوارض امکان دارد در این روش بیمار یک روز در بیمارستان بماند.
منبع: سایتهای اینترنتی و جزوات آماده سازی بیمار